Eindelijk weer foto's februari 2012

Het bezoek aan Wayans familie was een waar evenement. Het gebeuren deed me denken aan vroeger bij mijn oma. Alle kinderen en kleinkinderen op bezoek op zondagmorgen. Mannen spelen een spelletje en roken, vrouwen kletsen(zij roken niet, alleen ik(wat een bezienswaardigheid is) de kinderen en dieren zijn buiten. Een groot verschil is de ceremonie. 1 Uur duurt de opmaak van de vrouw die mee mag doen. In Wayans dorp is dat per gezin 1vrouw. Haar zus doet nu mee want zij woont nog thuis. Foto's zullen jullie een indruk geven van voorbereiding en uitvoering van de ceremonie. 3 Verschillende tempels in hun dorp worden bezocht door de fraai opgemaakte dames en wij(Wayans' familie en ik) lopen er achter aan om het geheel gade te slaan. Eigenlijk zag ik maar een verschil. Ze begonnen in het licht en eindigden in het donker. Voor het overige was het lopen en zingen. Na afloop gingen we weer naar hun huis waar voor de derde keer warm gegeten werd. Wat en hoe? Zie foto's! Dus gingen we met 6 personen terug in de gehuurde auto. Speciaal voor mij met airco). Moe maar voldaan waren we om 22.30 weer terug in Sanur. Hotel Bumas. Ik bedankte hartelijk voor deze speciale dag, maar nee het was een grote eer voor hen dat ik haar moedershuis had bezocht. De dochters trouwen namelijk in bij de familie van de man. Dus meestal kom je alleen maar daar. Vanavond hier bij het internetcafe nodigde ik ook hen uit voor mijn verjaardag. Bleek dus een van hen op dezelfde dag jarig en werd al meteen het idee geopperd om samen een grote party te houden. Daar moet ik nog een nachtje over slapen, maar de kans lijkt me klein. Groetjes Ida.